Ecce Agnus Dei, ecce Qui tollit peccatum mundi (Ioh. I,29)
In nomine Domini
venerdì 27 dicembre 2013
giovedì 26 dicembre 2013
martedì 24 dicembre 2013
Rite
Old Roman Catholic jurisdictions have consistently employed the Tridentine Ordinal and Pontificale for the conferral of ordinations and the consecration of bishops. This was the case with the See of Utrecht right up to and some years beyond the consecration of Mathew himself, without any alterations to the ceremonies. The ”Old Catholic Missal & Ritual” published by Mathew in 1909 contains a direct vernacular translation of thePontificale Romanum and it is either this or the original Latin that is used in all Old Roman Catholic ceremonies still to this day, even by those jurisdictions who permit modern liturgies for the Mass. “A priest or bishop who confers a sacrament doesn’t have to ‘prove’ that he intends to do what the Church does. He is automatically presumed to intend what the rite means. This is certain theological doctrine, taught by the Church. And to deny it is ‘theologically rash.”
sabato 21 dicembre 2013
The Tridentine recension
The
Tridentine recension of the Roman Rite is considered to be
acceptable is changes are made (no filioque, add
an epiklesis, etc), since the Tridentine rite represents the old
Western Orthodox liturgy.
Following
the great schism in 1054 AD, the Churches of East and West began to
drift apart in both theology and praxis. Most Western Rite churches
use a liturgy which more closely resembles the Mass of Pope Pius V,
otherwise known as the Tridentine Rite. However distinctions in
vestments and rubrics, as well as commemoration of saints during the
liturgy are apparent to visitors. Additionally the use of a stronger epiclesis marks the strongest distinction
between traditional Catholic masses and the Divine Liturgy of the
Western Rites.
lunedì 2 dicembre 2013
Rito Occidentale Ortodosso
La
Fede della
Chiesa Cattolica Ortodossa è universale e trascende le
differenze geografiche e culturali. Il suo culto, d'altro canto, è
sempre stato sensibile alle diverse espressioni culturali e
linguistiche della Fede in tutto il mondo.
Durante
i primi mille anni, prima che la Cristianità facesse esperienza del
Grande Scisma tra Oriente ed Occidente, le cinque grandi sedi, o
Patriarcati: Roma, Constantinopoli, Alessandria, Antiochia e
Gerusalemme mantenevano in comune la Fede Cristiana Ortodossa
ma utilizzavano differenti liturgie eucaristiche per esprimere quella
medesima Fede. Quando la Chiesa di Roma ruppe con la Cristianità
Ortodossa, prese con sé le antiche liturgie dell'Occidente
precedentemente Cristiano Ortodosso.
Prima
di quel tempo, non ci sarebbe stata difficoltà nel dichiarare che il
Rito Occidentale dell'Ortodossia era semplicemente la liturgia così
come era usata dai Cristiani Ortodossi in Occidente. Col passare
degli anni, comunque, la liturgia di Rito Occidentale erroneamente
giunse ad essere identificata con gli errori teologici della Chiesa
Occidentale, mentre la Liturgia di S. Giovanni Crisostomo in modo
crescente giunse ad essere vista come l'unica e definitiva forma del
culto eucaristico Cristiano Ortodosso.
Ciò
ebbe l'nfelice effetto di far dimenticare, ed anche di negare,
le ricchezze di un millennio di storia occidentale ortodossa,
testimonianza e spiritualità così come si può vedere nelle vite di
S. Patrizio, S. Beda, S. Agostino di Canterbury, S.
Benedetto, S. Vincenzo di Lerins, S. Gregorio il Grande e di molti
altri ancora.
Secoli
trascorsero prima che fosse possibile restaurare il Rito Occidentale
al suo proprio ruolo di antica espressione spirituale, culturale e
liturgica della Chiesa Ortodossa in Occidente. Essendo occorsa in
Europa nel XIX secolo, la restaurazione del rito non prese piede nel
Nord America fino al volgere del XX secolo, quando il suddetto Rito
fu approvato per l'uso negli USA dal S. Sinodo della Chiesa
Ortodossa Russa.
Successivamente
fu il Metropolita ANTONIO (Bashir) che, agendo secondo una direttiva
di S.B. ALESSANDRO III, Patriarca di Antiochia, autorizzò nel 1961
l'uso del Rito Occidentale anche nell'ambito dell'Archidiocesi
Cristiana Ortodossa Antiochena del Nord America.
lunedì 25 novembre 2013
La Divina Liturgia Ortodossa di S. Tikhon
La Divina Liturgia Cattolica Ortodossa di S. Tikhon di Mosca è una delle liturgie autorizzate dal Vicariato Antiocheno di Rito Occidentale ed è diffusa negli Stati Uniti, Australia, Nuova Zelanda.
Quando
S. Tikhon era vescovo della diocesi americana della Chiesa Russa
Ortodossi, un gruppo di anglicani-episcopaliani, chiese di tornare
all’Ortodossia, pur continuando ad utilizzare la versione Americana
del “Libro della Preghiera Comune” del 1892.
S.
Tikhon inviò questo testo a Mosca, dove una commissione sinodale
compì un esame specifico ed apportò modifiche sostanziali per
restituire il testo all’Ortodossia dottrinale.
In
seguito, negli anni ’70, altri ex anglicani americani vollero
tornare all’Ortodossia ritenendo rito ed usi liturgici occidentali.
Il
testo attuale della Divina Liturgia di S. Tikhon è basato sul rito
presente nel “Libro della Preghiera Comune” del 1928, corretto in
senso ortodosso da padre J. Angwin, seguendo le osservazioni sinodali
russe sulla versione del 1892.
Tra
i punti notevoli che rendono pienamente ortodosso tale rito vi sono:
·
la
restaurazione di buona parte dell’Ordo Missae così come era prima
del famigerato Concilio Vaticano II;
·
inserimento
dell’Epiklesis;
·
il
ripristino dell’originale Credo Niceno-Costantinopolitano (senza
l’inclusione dell’eretico filioque).
La
Divina Liturgia
di S.
Tikhon di Mosca è in piena diffusione tra le varie chiese del mondo
ortodosso di Rito Occidentale.
In
virtù di tale Liturgia che porta il nome di un grande santo russo,
diverse realtà ecclesiali provenienti dall’Anglicanesimo o da
altre eresie hanno abbandonato la via dell’errore e sono tornati
all’unica, vera Chiesa di Cristo: la Chiesa Ortodossa.
Per
coloro che desiderassero ulteriori informazioni sul Rito Ortodosso
Occidentale è possibile contattare l'e-mail:
chiesa.veterocattolicaromana@gmail.com
martedì 19 novembre 2013
Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας
Σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας ,από την εποχή των Αποστολικών
χρόνων,η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον πιστό μα και για
την ανθρωπότητα εν γένει.
Ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό οδηγούμενος στην φρικτή του απώλεια.
Για τον λόγο αυτό και ο ίδιος ο Κύριος και οι Απόστολοι του είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τις "αιρέσεις απώλειας "( βλ.Ματθ.7:15 και 2 Κορ 11,13 ).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν τον μεγάλο κίνδυνο και ακολουθώντας τις Αποστολικές συστάσεις ( βλ.Τιτον 3:10 και Ιω10:11 ) καλούν τούς χριστιανούς να μην έχουν καμμιά σχέση με αιρετικούς,διότι ο κίνδυνος για την σωτηρία τους είναι βέβαιος (βλ.Γ.Καψάνη ,Η ποιμαντική Διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνες Αθήνα 2003 σελ.155-165 )
Επομένως η έννοια της Συμπροσευχής στην Ιερά Ασσίζη με διάφορες σέκτες ,αιρετικούς σχισματικούς ,μάγους Διδάκτορες των Βουντού κλπ,ουσιαστικά αποτελούν μια φρικτή αίρεση που παραβιάζει κάθε Ιερό Κανόνα π.χ Κανών ΜΕ' των Αγίων Αποστόλων "Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος,μόνον,αφοριζέσθω,εί δε επέτρεψεν αυτοίς ,ως κληρικοίς ενεργήσαι τι,καθαιρέσθω " .
Επίσης εκ του Κανώνος ΞΕ" "Εί τις Κληρικός εισέλθει εις συναγωγήν Ιουδαίων ή και αιρετικών προσεύξασθαι και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω. ".Παρά ταύτα Ο Πάπας Ιωάννης -Παύλος ΙΙ την 13 Απριλίου 1983 όχι μόνο εισήλθε στην Συναγωγή της Ρώμης απαγγέλοντας ψαλμούς με Ιουδαίους ,αλλά έφθασε στο έσχατο σημείο μέσα στην Συναγωγή να καλέσει τους Καθολικούς και Εβραίους μαζί να προετοιμασθούν για την έλευση του Μεσσία!!!
Και τέλος ο Κανόνας ΛΓ " της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου "΄Οτι ου δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι "παρά ταύτα στο κάλεσμα για προσευχή στην Ασσίζη ξεπέρασαν κάθε όριο και Κανόνα.
Από την δική μας πλευρά ,κατέχοντες το πρόθεμα "Old"ουδέποτε πράξαμε αυτές τις απρέπειες ,μήτε οι κληρικοί μας ,προέβησαν σε πράξεις ντροπής ( βλ www.traditio.org).
Επομένως ,η Βα Σύνοδος του Βατικανού με τίς καινοτομίες ,την προτεσταντική μίμηση και την ακρότητα,ουσιαστικά κατέστρεψε την πίστη και σκανδάλισε τους πιστούς.Καί βέβαια ορθώς παρατηρεί ο Αρχιεπίσκοπος Ι.Σπιτέρης σε επιστολή του προς τους Ορθόδοξους Μητροπολίτες ,ότι η Εκκλησία μας δεν έχει καμιά σχέση με την δική του.Ε! βέβαια είναι αυτό δυνατό?Να συμμετέχουμε σε αίρεση και μάλιστα φρικτή?Ουδεμία σχέση έχουμε μαζί τους ,και ποτέ δεν θα έχουμε,υπό τοιαύτας συνθήκας.Και μάλιστα ,η τρομακτική έλλειψη μοναστικών και ιερατικών κλήσεων τους ,που ουσιαστικά είτε κατάργησε ενορίες είτε αυτές ,ένα πάζλ εθνοτήτων, να λειτουργεί κατόπιν ραντεβού, δικαιολογεί αυτή τους την αμαρτία.
Είναι άξιο να παραθέσουμε απόσπασμα της από 4-1-1989 του Αρχιεπισκόπου Marcel Lefevbre to Pere Pivert,προλογίζοντας το συγγραφικό του πόνημα με τίτλο :Schism or Not -Angelus Press February 1985 USA ως ακολούθως :
"..Δεν ντρεπόμαστε για τους εαυτούς μας .Οι Βατικανοί φέρνουν πολλές μα πολλές φορές ένα ΄όργανο για την καταστροφή της Πίστης.Πώς μπορούμε να συνεργασθούμε με τους μαθητές του πατέρα των ψεμμάτων ; Χρειαζόμαστε ένα θαύμα ...."
Κύριε Ελέησον !
+Γεώργιος-Γρηγόριος Παπαθανασίου
Ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό οδηγούμενος στην φρικτή του απώλεια.
Για τον λόγο αυτό και ο ίδιος ο Κύριος και οι Απόστολοι του είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τις "αιρέσεις απώλειας "( βλ.Ματθ.7:15 και 2 Κορ 11,13 ).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν τον μεγάλο κίνδυνο και ακολουθώντας τις Αποστολικές συστάσεις ( βλ.Τιτον 3:10 και Ιω10:11 ) καλούν τούς χριστιανούς να μην έχουν καμμιά σχέση με αιρετικούς,διότι ο κίνδυνος για την σωτηρία τους είναι βέβαιος (βλ.Γ.Καψάνη ,Η ποιμαντική Διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνες Αθήνα 2003 σελ.155-165 )
Επομένως η έννοια της Συμπροσευχής στην Ιερά Ασσίζη με διάφορες σέκτες ,αιρετικούς σχισματικούς ,μάγους Διδάκτορες των Βουντού κλπ,ουσιαστικά αποτελούν μια φρικτή αίρεση που παραβιάζει κάθε Ιερό Κανόνα π.χ Κανών ΜΕ' των Αγίων Αποστόλων "Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος,μόνον,αφοριζέσθω,εί δε επέτρεψεν αυτοίς ,ως κληρικοίς ενεργήσαι τι,καθαιρέσθω " .
Επίσης εκ του Κανώνος ΞΕ" "Εί τις Κληρικός εισέλθει εις συναγωγήν Ιουδαίων ή και αιρετικών προσεύξασθαι και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω. ".Παρά ταύτα Ο Πάπας Ιωάννης -Παύλος ΙΙ την 13 Απριλίου 1983 όχι μόνο εισήλθε στην Συναγωγή της Ρώμης απαγγέλοντας ψαλμούς με Ιουδαίους ,αλλά έφθασε στο έσχατο σημείο μέσα στην Συναγωγή να καλέσει τους Καθολικούς και Εβραίους μαζί να προετοιμασθούν για την έλευση του Μεσσία!!!
Και τέλος ο Κανόνας ΛΓ " της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου "΄Οτι ου δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι "παρά ταύτα στο κάλεσμα για προσευχή στην Ασσίζη ξεπέρασαν κάθε όριο και Κανόνα.
Από την δική μας πλευρά ,κατέχοντες το πρόθεμα "Old"ουδέποτε πράξαμε αυτές τις απρέπειες ,μήτε οι κληρικοί μας ,προέβησαν σε πράξεις ντροπής ( βλ www.traditio.org).
Επομένως ,η Βα Σύνοδος του Βατικανού με τίς καινοτομίες ,την προτεσταντική μίμηση και την ακρότητα,ουσιαστικά κατέστρεψε την πίστη και σκανδάλισε τους πιστούς.Καί βέβαια ορθώς παρατηρεί ο Αρχιεπίσκοπος Ι.Σπιτέρης σε επιστολή του προς τους Ορθόδοξους Μητροπολίτες ,ότι η Εκκλησία μας δεν έχει καμιά σχέση με την δική του.Ε! βέβαια είναι αυτό δυνατό?Να συμμετέχουμε σε αίρεση και μάλιστα φρικτή?Ουδεμία σχέση έχουμε μαζί τους ,και ποτέ δεν θα έχουμε,υπό τοιαύτας συνθήκας.Και μάλιστα ,η τρομακτική έλλειψη μοναστικών και ιερατικών κλήσεων τους ,που ουσιαστικά είτε κατάργησε ενορίες είτε αυτές ,ένα πάζλ εθνοτήτων, να λειτουργεί κατόπιν ραντεβού, δικαιολογεί αυτή τους την αμαρτία.
Είναι άξιο να παραθέσουμε απόσπασμα της από 4-1-1989 του Αρχιεπισκόπου Marcel Lefevbre to Pere Pivert,προλογίζοντας το συγγραφικό του πόνημα με τίτλο :Schism or Not -Angelus Press February 1985 USA ως ακολούθως :
"..Δεν ντρεπόμαστε για τους εαυτούς μας .Οι Βατικανοί φέρνουν πολλές μα πολλές φορές ένα ΄όργανο για την καταστροφή της Πίστης.Πώς μπορούμε να συνεργασθούμε με τους μαθητές του πατέρα των ψεμμάτων ; Χρειαζόμαστε ένα θαύμα ...."
Κύριε Ελέησον !
+Γεώργιος-Γρηγόριος Παπαθανασίου
martedì 12 novembre 2013
Scomunica di Jerome Lloyd e Douglas Lewins
From the web-site of our Sister Church of Greece:
http://www.miserere-nobis-domine.blogspot.gr/2013/11/the-excommunication-of-jerome-lloyd-and.html
http://www.miserere-nobis-domine.blogspot.gr/2013/11/the-excommunication-of-jerome-lloyd-and.html
venerdì 6 settembre 2013
Preghiere (per i vivi e per i defunti)
Devotissimi Fedeli Cattolici Ortodossi,
se qualcuno ha
bisogno di preghiere, di essere ricordato dinanzi al Trono dell'Eterno, per
qualsiasi evenienza, per se stesso o per i suoi cari, la nostra Comunità Ecclesiale è a disposizione di tutti; siete quindi pregati di
inviare al seguente indirizzo e-mail: chiesa.veterocattolicaromana@gmail.com il nome della persona
per la quale si chiede la preghiera, specificando se egli/ella è vivente o
defunto/a.
Abbiamo costantemente bisogno del sostegno misericordioso di Nostro Signore Dio e Salvatore Gesù Cristo, non abbiamo dunque timore di rivolgerci a Lui, Colui che solo può risolvere e comprendere i nostri problemi.
Secondo il suo santo insegnamento dobbiamo chiedere con insistenza e la preghiera fatta con amore, con fede, verrà accolta dal Padre nostro che è nei cieli ed esaudita.
Aspettiamo le vostre richieste da elevare al Trono di Grazia del Signore.
Ad Jesum per Mariam
domenica 28 aprile 2013
Ascoltate la Santa Vocazione!
La nostra Chiesa è alla ricerca di Santi Operai, desiderosi di assumere la nobile Missione del Sacerdozio secondo la nostra antica Tradizione, al servizio della Chiesa.
La nostra Giurisdizione aiuterà in ogni modo tutte le Sante Chiamate che giungono dal Trono dell'Eterno.
Tutti coloro che sentono la Santa Vocazione non si tirino indietro! Gloria a Dio e pace ai suoi Servitori!
Non nobis Domine,
non nobis, sed Nomini Tuo da gloriam
Iscriviti a:
Post (Atom)