In nomine Domini

In nomine Domini

lunedì 25 novembre 2013

La Divina Liturgia Ortodossa di S. Tikhon



La Divina Liturgia Cattolica Ortodossa di S. Tikhon di Mosca è una delle liturgie autorizzate dal Vicariato Antiocheno di Rito Occidentale ed è diffusa negli Stati Uniti, Australia, Nuova Zelanda.

Quando S. Tikhon era vescovo della diocesi americana della Chiesa Russa Ortodossi, un gruppo di anglicani-episcopaliani, chiese di tornare all’Ortodossia, pur continuando ad utilizzare la versione Americana del “Libro della Preghiera Comune” del 1892.
S. Tikhon inviò questo testo a Mosca, dove una commissione sinodale compì un esame specifico ed apportò modifiche sostanziali per restituire il testo all’Ortodossia dottrinale.
In seguito, negli anni ’70, altri ex anglicani americani vollero tornare all’Ortodossia ritenendo rito ed usi liturgici occidentali.
Il testo attuale della Divina Liturgia di S. Tikhon è basato sul rito presente nel “Libro della Preghiera Comune” del 1928, corretto in senso ortodosso da padre J. Angwin, seguendo le osservazioni sinodali russe sulla versione del 1892.
Tra i punti notevoli che rendono pienamente ortodosso tale rito vi sono:
·        la restaurazione di buona parte dell’Ordo Missae così come era prima del famigerato Concilio Vaticano II;
·        inserimento dell’Epiklesis;
·         il ripristino dell’originale Credo Niceno-Costantinopolitano (senza l’inclusione dell’eretico filioque).

La Divina Liturgia di S. Tikhon di Mosca è in piena diffusione tra le varie chiese del mondo ortodosso di Rito Occidentale.
In virtù di tale Liturgia che porta il nome di un grande santo russo, diverse realtà ecclesiali provenienti dall’Anglicanesimo o da altre eresie hanno abbandonato la via dell’errore e sono tornati all’unica, vera Chiesa di Cristo: la Chiesa Ortodossa.

Per coloro che desiderassero ulteriori informazioni sul Rito Ortodosso Occidentale è possibile contattare l'e-mail:
chiesa.veterocattolicaromana@gmail.com

martedì 19 novembre 2013

Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας

Σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας ,από την εποχή των Αποστολικών χρόνων,η αίρεση έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τον πιστό μα και για την ανθρωπότητα εν γένει.
Ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό οδηγούμενος στην φρικτή του απώλεια.
Για τον λόγο αυτό και ο ίδιος ο Κύριος και οι Απόστολοι του είναι ιδιαίτερα αυστηροί με τις "αιρέσεις απώλειας "( βλ.Ματθ.7:15 και  2 Κορ 11,13 ).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας επισημαίνουν τον μεγάλο κίνδυνο και ακολουθώντας τις Αποστολικές συστάσεις  ( βλ.Τιτον 3:10 και Ιω10:11 ) καλούν τούς χριστιανούς να μην έχουν καμμιά σχέση με αιρετικούς,διότι ο κίνδυνος για την σωτηρία τους είναι βέβαιος (βλ.Γ.Καψάνη ,Η ποιμαντική Διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνες  Αθήνα 2003 σελ.155-165 )
Επομένως η έννοια της Συμπροσευχής στην Ιερά Ασσίζη  με διάφορες σέκτες ,αιρετικούς σχισματικούς ,μάγους Διδάκτορες των Βουντού κλπ,ουσιαστικά αποτελούν μια φρικτή αίρεση που παραβιάζει κάθε Ιερό Κανόνα π.χ Κανών ΜΕ' των Αγίων Αποστόλων "Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος,μόνον,αφοριζέσθω,εί δε επέτρεψεν αυτοίς ,ως κληρικοίς ενεργήσαι τι,καθαιρέσθω " .
Επίσης εκ του Κανώνος ΞΕ" "Εί τις Κληρικός εισέλθει εις συναγωγήν Ιουδαίων ή και αιρετικών προσεύξασθαι και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω. ".Παρά ταύτα Ο Πάπας Ιωάννης -Παύλος ΙΙ την 13 Απριλίου 1983 όχι μόνο εισήλθε στην Συναγωγή της Ρώμης απαγγέλοντας  ψαλμούς με Ιουδαίους ,αλλά έφθασε στο έσχατο σημείο μέσα στην Συναγωγή να καλέσει τους Καθολικούς και Εβραίους  μαζί να προετοιμασθούν για την έλευση του Μεσσία!!!
Και τέλος ο Κανόνας ΛΓ " της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου  "΄Οτι ου δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι "παρά ταύτα στο κάλεσμα για προσευχή στην Ασσίζη ξεπέρασαν κάθε όριο και Κανόνα.
Από την δική μας πλευρά ,κατέχοντες το πρόθεμα "Old"ουδέποτε πράξαμε αυτές τις απρέπειες ,μήτε οι κληρικοί μας ,προέβησαν σε πράξεις ντροπής ( βλ www.traditio.org).
Επομένως ,η Βα Σύνοδος του Βατικανού με τίς καινοτομίες ,την προτεσταντική μίμηση και την ακρότητα,ουσιαστικά κατέστρεψε την πίστη και σκανδάλισε τους πιστούς.Καί βέβαια ορθώς παρατηρεί ο Αρχιεπίσκοπος Ι.Σπιτέρης σε επιστολή του προς τους Ορθόδοξους Μητροπολίτες ,ότι η Εκκλησία μας δεν έχει καμιά σχέση με την δική του.Ε! βέβαια είναι αυτό δυνατό?Να συμμετέχουμε σε αίρεση και μάλιστα φρικτή?Ουδεμία σχέση  έχουμε μαζί τους ,και ποτέ δεν θα έχουμε,υπό τοιαύτας συνθήκας.Και μάλιστα ,η τρομακτική έλλειψη μοναστικών και ιερατικών κλήσεων τους ,που ουσιαστικά είτε κατάργησε ενορίες είτε αυτές ,ένα πάζλ εθνοτήτων, να λειτουργεί κατόπιν ραντεβού, δικαιολογεί αυτή τους την αμαρτία.
Είναι άξιο να παραθέσουμε απόσπασμα της από 4-1-1989 του Αρχιεπισκόπου Marcel Lefevbre to Pere Pivert,προλογίζοντας το συγγραφικό του πόνημα με τίτλο :Schism or Not -Angelus Press February 1985 USA  ως ακολούθως :
"..Δεν ντρεπόμαστε για τους εαυτούς μας .Οι Βατικανοί  φέρνουν πολλές μα πολλές φορές ένα ΄όργανο για την καταστροφή της Πίστης.Πώς μπορούμε να συνεργασθούμε με τους μαθητές του πατέρα των ψεμμάτων ; Χρειαζόμαστε ένα θαύμα ...."

Κύριε Ελέησον !

+Γεώργιος-Γρηγόριος Παπαθανασίου

martedì 12 novembre 2013

Scomunica di Jerome Lloyd e Douglas Lewins

 From the web-site of our Sister Church of Greece:

http://www.miserere-nobis-domine.blogspot.gr/2013/11/the-excommunication-of-jerome-lloyd-and.html